“Δάσκαλε, πώς μπορώ να αντιμετωπίσω την απομόνωση;”

“Καθαρίστε το σπίτι σας. Σε Βάθος. Σε κάθε γωνιά. Ακόμη και εκείνες που δεν είχατε ποτέ την επιθυμία, το θάρρος και την υπομονή να αγγίξετε. Κάντε το σπίτι σας φωτεινό και καλά διατηρημένο. Αφαιρέστε σκόνη, ιστούς αράχνης, ακαθαρσίες. Ακόμα και τα πιο κρυμμένα. Το σπίτι σας αντιπροσωπεύει τον εαυτό σας: εάν το φροντίζετε, φροντίζετε και τον εαυτό σας.”

“Δάσκαλε, αλλά ο χρόνος είναι μεγάλος. Αφού φροντίσω τον εαυτό μου για το σπίτι μου, Πώς μπορώ να βιώσω την απομόνωση;”

“Ρυθμίστε ό,τι μπορεί να διορθωθεί και εξαλείψτε αυτό που δεν χρειάζεστε πλέον. Αφιερώστε τον εαυτό σας για να επισκευάσετε, κεντήστε τα σκισίματα του παντελονιού σας, να ράψετε καλά τις φθαρμένες άκρες των ρούχων σας, να αποκαταστήσετε ένα έπιπλο, να επισκευάσετε όλα όσα αξίζει να επισκευάσετε. Τα υπόλοιπα, πετάξτε τα. Με ευγνωμοσύνη. Και με την συνειδητοποίηση ότι ο μεταξύ σας κύκλος έχει τελειώσει. Η επιδιόρθωση και το πέταγμα έξω από σας σάς επιτρέπει να διορθώσετε ή να διαγράψετε ό, τι περιττό είναι μέσα σας.”

“Δάσκαλε και στη συνέχεια; Τι μπορώ να κάνω όλη την ώρα μόνος μου;”

“Σπείρε. Ακόμη και ένα σπόρο σε ένα γλαστράκι. Φροντίστε ένα φυτό, ποτίστε το κάθε μέρα, μιλήστε του, δώστε του ένα όνομα, αφαιρέστε τα ξηρά φύλλα και τα ζιζάνια που μπορούν να το πνίξουν και να κλέψουν πολύτιμη ζωτική του ενέργεια. Είναι ένας τρόπος να φροντίσετε τους εσωτερικούς σας σπόρους, τις επιθυμίες σας, τις προθέσεις σας, τα ιδανικά σας.”

“Δάσκαλε, τι γίνεται αν το κενό έρχεται να με επισκεφθεί; Αν έρθει ο φόβος της ασθένειας και του θανάτου;”

“Μιλήστε τους. Προετοιμάστε το τραπέζι και για αυτούς, κρατήστε ένα μέρος για κάθε έναν από τους φόβους σας. Προσκαλέστε τους σε δείπνο μαζί σας. Και ρωτήστε τους γιατί έχουν έρθει από τόσο μακριά στο σπίτι τους. Τι μήνυμα θέλουν να σου φέρουν. Τι θέλεις να του πεις;”

“Δάσκαλε, δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω …

” Δεν είναι η απομόνωση το πρόβλημά σου αλλά ο φόβος να αντιμετωπίσεις τους εσωτερικούς σου δράκους. Είναι που πάντα ήθελες να ξεφύγεις από σένα. Τώρα δεν μπορείς να το σκάσεις. Κοιτάξτε τους στα μάτια, ακούστε τους και θα διαπιστώσετε γιατί σας βάζουν στον τοίχο.

Σε απομόνωσαν για να σου μιλήσουν.

Σαν τους σπόρους που μπορούν να βλαστήσουν μόνο αν είναι μόνοι τους ”