Κρυμμένα Μυστήρια

Ας υποθέσουμε πως έχουμε στο χέρι μας ένα κλειδί.

Από το ίδιο το κλειδί, δεν μπορούμε να καταλάβου­με ούτε το σκοπό του ούτε ότι είναι εφικτό με τη βοήθεια του να αποκαλυφθεί ένας μεγάλος θησαυρός.

Μέσα στο κλειδί δεν υπάρχει καμία κρυμμένη ένδειξη σχετικά με το θησαυρό.

Το ίδιο το κλειδί είναι κλειστό.

Ακόμη και αν το σπάσουμε, αν το κόψουμε σε κομμά­τια, μπορούμε να δούμε το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένο, μα δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα για τον κρυμμένο θησαυρό, που έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει το κλειδί.

Και όποτε ένα τέτοιο κλειδί φυλάγεται για πολύ καιρό, χωρίς να έχουμε καμία ένδειξη σχετικά με το θησαυρό, γίνεται απλώς ένα βάρος στη ζωή μας.

Υπάρχουν πολλά τέτοια κλειδιά στη ζωή, που μπορούν να ανοίξουν τις πόρτες των θησαυρών ακόμη και σήμε­ρα, δυστυχώς όμως εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα ούτε σχετικά με αυτούς τους θησαυρούς ούτε με τις κλειδα­ριές που μπορούν να ανοίξουν.

Κι αν δεν γνωρίζουμε τίποτα ούτε για τους θησαυρούς ούτε για τις κλειδαριές, τότε αυτό που απομένει στα χέρια μας δεν μπορεί ούτε καν να ονομαστεί κλειδί.

Κλειδί είναι μόνο αυτό που μπορεί να ανοίξει μια κλει­δαριά. Αυτό το ίδιο κλειδί μπορεί να είχε αποκαλύψει ένα θησαυρό κάποτε στο παρελθόν, επειδή όμως σή­μερα δεν μπορεί να ξεκλειδωθεί τίποτα, το κλειδί έχει γίνει βάρος. Και όμως εξακολουθούμε να μη θέλουμε να το πετάξουμε.

Το κλειδί έχει αφήσει στον ασυνείδητο νου τού ανθρώ­που μια αόριστη μυρωδιά.

Πιθανόν, πριν από χιλιάδες χρόνια αυτό το κλειδί να είχε ανοίξει κλειδαριές και να είχαν βρεθεί θησαυροί.

Αυτή η μνήμη μέσα στον ασυ­νείδητο νου μας είναι που μας κάνει να κουβαλάμε το βάρος του κλειδιού μέχρι σήμερα. Αν και μπορεί να έχουμε πειστεί ότι το κλειδί είναι άχρηστο, δεν βρίσκουμε το κουράγιο να το πετάξουμε. Σε μια άγνωστη γωνιά τής καρδιάς, εξακολουθεί να υπάρχει η αόριστη ελπίδα ότι μια μέρα μπορεί να ανοίξει κάποια κλειδαριά με αυτό το κλειδί.

Έτσι, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι αν και σήμερα ο άνθρωπος δεν το καταλαβαίνει, κάπου μέσα του αντηχεί μια ηχώ, που του λέει ότι κάποτε υπήρχαν κλειδαριές που άνοιγαν με αυτά τα κλειδιά.

Γιατί έχει αποθηκευτεί αυτό μέσα στο ασυνείδητο;

Επειδή κανένας μας δεν είναι καινούργιος σ’ αυτόν τον κόσμο. Όλοι μας γεννιόμαστε ξανά και ξανά και ποτέ δεν υπήρξε εποχή που να μην υπήρχαμε.

Αυτό που γνωρίζα­με συνειδητά στο παρελθόν, έχει γίνει σήμερα ασυνείδη­το,

έχει θαφτεί μέσα μας, κάτω από χιλιάδες στρώματα.

Αν κάποτε γνωρίζαμε τη σημασία και τα βαθιά μυστικά ενός ναού και είχαμε βιώσει το άνοιγμα μιας εσωτερικής πόρτας, τότε αυτή η μνήμη εξακολουθεί να βρίσκεται κάπου μέσα στις βαθιές εσοχές του ασυνείδητου.

Η νό­ηση μπορεί να αρνείται απόλυτα την ύπαρξή της, όμως η νόηση δεν μπορεί να φτάσει στα βάθη που βρίσκεται αυτή η μνήμη.

Έτσι, παρά τα εμπόδια, παρά τη φαινομενική έλλειψη νοήματος, υπάρχει κάτι που επιζεί, που παραμένει, που δεν μπορεί να εξαλειφθεί.

Μπορεί να πάρει καινούργια μορφή, όμως συνεχίζεται.

Κι αυτό είναι εφικτό μόνο επειδή έχουμε γνωρίσει κάτι, μέσα στο απέραντο, μακρύ μας ταξίδι των γεννήσεων και των θανάτων, άπειρες φο­ρές, ακόμα κι αν σήμερα μπορεί να μην το θυμόμαστε.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Κρυμμένα Μυστήρια – Osho- Εκδόσεις Ρέμπελ